En Octobre 1914 un jeune marinier – Hendrik Geeraert – ouvrit les écluses de sorte que la plaine derrière Nieuport (Belgique) était inondée à fin d’empêcher les Allemands de continuer leur démarche.

Hendrik Geeraert huwde te Veurne op 2 november 1887 met Melanie Jonckheere geboren te Veurne op 29 april 1864.
Zij kregen 8 kinderen die allen op verschillende plaatsen in Frankrijk werden geboren, gezien het beroep van schipper geen vaste verblijfplaats verzekerde. Geeraert was een eenvoudige schipper die met moeite zijn naam kon schrijven, maar wel zijn eigen taaltje sprak, aaneen geflanst met West-Vlaamse, Picardische en Duitse woorden, die hij hier en daar had opgeraapt. De nacht van 29 op 30 oktober 1914 was schipper Geeraert er bij toen via het open draaien van de sluizen van de Veurne-Ambacht de eerste overstroming werd verwezenlijkt door Belgische militairen.
Deze overstroming - op aanraden van Geeraert - reikte drie kilometer ver.
Nadien kwam men tot meer coördinatie, ondermeer dank zij de Veurnenaar Karel Cogge.
Toch was het telkens Hendrik Geeraert die met de wrangen de sasdeuren opende. Tot oktober 1918 bleef hij als burger ingedeeld bij de genieafdeling die instond voor de overstromingen. Geeraert overleed in het krankzinnigengesticht te Brugge op 17 januari 1925. Op 21 januari werd hij op prinselijke wijze te Nieuwpoort begraven. In het stadhuis was daartoe een rouwkapel geplaatst. Enige jaren geleden eerde de Belgische staat nog de nagedachtenis van Hendrik Geeraert door op briefjes van duizend frank zijn beeltenis af te drukken.
Het stemmige pleintje achter het stadhuis - in Nieuwpoort bekend als "'t Zwienemartje" - draagt zijn naam.